Achtergrond:
1 op de 5 Nederlanders voldoet gedurende zijn/haar leven aan de DSM-criteria voor een psychische aandoening (NEMESIS-2). Velen hiervan krijgen hiervoor afdoende zorg in de eerste- of tweedelijns GGZ. Voor een aantal mensen kan deze aandoening echter plotseling ontstaan of verslechteren, waardoor ze bijvoorbeeld snel wegzakken in een diepe depressie of psychotisch ontregelen. Een acute psychiatrische interventie is in dit stadium essentieel om de patiënt te stabiliseren. Deze interventie bestond meestal uit een klinische opname en/of zorg van het Acuut Behandel Team (ABT), waarna vervolgzorg bij een polikliniek of wijkteam kon worden gegeven.
In 2013 werd aan de Amsterdamse Crisisketen een nieuwe interventie toegevoegd: het Intensief Behandelteam Thuis (Intensive Home Treatment = IHT). Een methodiek ontstaan in Engeland, die psychiatrische crisiszorg in/rond de thuissituatie van de patiënt organiseert. Hoogfrequente contacten in nauwe samenwerking met de familie, vrienden en andere mantelzorgers van de patiënt. De achterliggende gedachte van IHT is het voorkomen van een klinische opname of verminderen van de duur als de opname onafwendbaar was.
Doel van het onderzoek:
Onderzoeken wat de (kosten)effectiviteit is van IHT in vergelijking met standaardzorg voor patiënten (18 – 65 jaar) die een psychiatrische crisis ervaren. De hypothese is dat IHT ten opzichte van de gebruikelijke zorg (CAU) de opnameduur/intramurale dagen per patiënt vermindert; zonder verhoogd risico voor de patiënt en diens omgeving, met een gelijkwaardige klinische uitkomst.
Onderzoeksopzet:
Middels een Zelen double consent gerandomiseerde gecontroleerde trial wordt de patiënt bij aanmelding ingedeeld in een van de condities, waarna de onderzoekers de patiënt zo snel mogelijk informeerden over het onderzoek. Zo kon de noodzakelijke zorg van deze groep patiënten ongestoord plaats vinden en konden de onderzoekers de patiënten zo snel als mogelijk interviewen. Belangrijke effectiviteitsmaten zijn het aantal ligdagen (primaire uitkomstmaat), klinische en sociale uitkomstmaten (activiteiten, werk, contact), tevredenheid met de behandeling, belasting van naastbetrokkenen, zorgkosten en ervaringen van de zorgverlener.
In totaal worden er minstens 200 patiënten die een psychiatrische crisis ervaren geïncludeerd. De dataverzameling vindt plaats op baseline, 6, 26 en 52 weken na het tekenen van het toestemmingsformulier door de patiënt. Deelnemers worden geworven in de crisisopvang van twee GGZ-instellingen, namelijk Arkin en GGZ inGeest.
